इंपीरियल इब्रानीवर्णमाला
-
𐡀शाही अरामी पत्र अलेफ
-
𐡁शाही अरामी पत्र बेथ
-
𐡂शाही अरामी पत्र गिमल
-
𐡃शाही अरामी पत्र दलेठ
-
𐡄शाही अरामी पत्र उन्होंने
-
𐡅शाही अरामी पत्र वाव
-
𐡆शाही अरामी पत्र ज़ायिन
-
𐡇इंपीरियल अरामी पत्र हेठ
-
𐡈इंपीरियल अरामी पत्र पत्र
-
𐡉शाही अरामी पत्र योध
-
𐡊शाही अरामी पत्र काप
-
𐡋शाही अरामी पत्र लेमेड
-
𐡌इंपीरियल अरामी पत्र मेम
-
𐡍इंपीरियल अरामी पत्र नन
-
𐡎इंपीरियल अरामी पत्र सेमख
-
𐡏शाही अरामी पत्र अयीन
-
𐡐शाही अरामी पत्र पे
-
𐡑शाही अरामी पत्र साधे
-
𐡒इंपीरियल अरामी पत्र Qoph
-
𐡓इंपीरियल अरामी पत्र Resh
-
𐡔शाही अरामी पत्र शिन
-
𐡕शाही अरामी पत्र तव
-
𐡗इंपीरियल अरामी धारा साइन
-
𐡘इंपीरियल अरामी नंबर एक
-
𐡙इंपीरियल अरामी नंबर दो
-
𐡚इंपीरियल अरामी नंबर तीन
-
𐡛शाही अरामी संख्या दस
-
𐡜शाही अरामी संख्या बीस
-
𐡝शाही अरामी नंबर एक सौ
-
𐡞इंपीरियल अरामी नंबर एक हजार
-
𐡟इंपीरियल अरामी नंबर दस हजार
विवरण
The Imperial Aramaic alphabet developed from फ़ोनीशियाई 10900–1091F in the X century BCE. It's actually the ancestor of the key writing systems belonging to Asia, the Middle East, and North Africa. Its descendants include the Brahmi 11000–1104D , , and Hebrew 05D0–05EA alphabets. This widespread influence is due to the Aramaic alphabet being the official script of the Persian Empire. It was used for international diplomatic correspondence.
As a result of the Arab conquests in the 7th century, the Arabic language supplanted the Syriac-Aramaic dialects, and soon the imperial Aramaic alphabet was gradually replaced by the Arabic script.
-
B
-
D
-
E
-
H
-
K
-
L
-
M
-
N
-
P
-
R
-
S
-
T
-
V
-
अ
-
इ
-
इंपीरियल इब्रानी
-
इतालवी
-
-
उ
-
ए
-
ओ
-
क
-
ख
-
ग
-
च
-
ज
-
ट
-
त
-
थ
-
द
-
न
-
प
-
फ
-
ब
-
म
-
य
-
र
-
ल
-
श
-
स
-
ह